CHWILOWO NIEDOSTĘPNE
FRAGMENT
-Jesteście moimi przyjaciółmi, kto miałby znać mnie lepiej niż wy? Nie mogę się obrażać o prawdę. Przynajmniej już wiem, że nie jestem „dziewczęca”…- Stwierdziła spokojnie, choć w głębi nadal czuła się z tym źle.
-No, ale to przecież nieprawda.- Jęknął blondyn. Naprawdę trudno było z nią rozmawiać. Była uparta i lubiła stawiać na swoim. Nie łatwo było jej coś wmówić, albo po prostu wyjaśnić.
-Jasne… naprawdę nie jestem już zła, nie musisz nic wymyślać, żeby mnie pocieszać czy coś.- Zapewniła go.- Po prostu mam „niedziewczęcą” naturę i tyle. Każdy jest, jaki jest…
-Weź w ogóle mnie nie denerwuj. Sama mówiłaś, że nikt lepiej nie może cię znać niż twoi przyjaciele, więc mówię ci, że jesteś dziewczęca.- Rzekł poirytowany.
Akurat obydwoje należeli do osób, którzy nie posiadali zbyt wiele cierpliwości.
Widząc jej niewyraźną minę, która mówiła mu wszystko, podszedł do niej i złapał ją za ramiona prowadząc przed lustro. Zdezorientowana dziewczyna nie miała nawet kiedy zareagować.
- No patrz. Masz piękne dziewczęce włosy…- Mówiąc to pochwycił kosmyk jej czarnych włosów w dłoń demonstrując go przed lustrem.-Masz przecież dziewczęce, delikatne rysy twarzy, ale ukrywasz je pod tą tapetą… masz ładne dziewczęce oczy… I piękne dłonie!- Chwycił jej ręce podwijając rękawy obszernej bluzy, aby mogła dostrzec to, co on widzi na co dzień.- Masz ładną, bardzo dziewczęcą figurę…- Rozpiął jej bluzę zsuwając ją z ramion, a przyjaciółkę pozostawiając w samej obcisłej bluzce na ramiączkach.-No, a przede wszystkim masz piersi, chyba nie powiesz, że nie są dziewczęce.
-Są małe…- Powiedziała cicho, na co przewrócił teatralnie oczami.
-Ale są ładne.
-Skąd wiesz, że są?- Odwróciła się do niego przodem mrużąc oczy.
-Bo widzę.- Odparł z przekonaniem.- Poza tym jestem facetem i się na tym znam, naprawdę nie powinnaś mieć żadnych kompleksów.
autorka: Ka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz