(By przejść do bloga, kliknij w obrazek)
FRAGMENT:
Siedziałem w swoim pokoju przy wielkim oknie, które zajmowało pół ściany. Kiedyś uwielbiałem to miejsce, ale teraz było dla mnie jedynie lustrem odbijającym setki wspomnień: tych dobrych i tych złych, choć tak naprawdę wolałem żadnych z nich nie posiadać. Był środek nocy, sam dokładnie nie pamiętam. Kiedy czas mija cię ze wszystkich stron i ucieka razem z twoim życiem, wreszcie przestajesz interesować się takimi szczegółami. Za oknem ani śladu deszczu, jedynie czarne niebo z jedną, blado świecącą gwiazdą w tle. Wokół było zbyt wiele latarni, abym mógł je obserwować w takie chwile, kiedy wiedziałem, że nie zasnę. Wiedziałem, że mi na to nie pozwoli.
Na początku było wspaniale. Kiedy poukładaliśmy już wszystko w naszych życiach, byłem pewien, że to właśnie on będzie moją bezpieczną przystanią w tym bezwzględnym świecie. Wtedy był inny. Troskliwy, czuły i rozumiał mnie, jak nikt inny. Pomyśleć, że połączyło nas głupie nazwisko, przez które dostałem zamiast niego wezwanie do urzędu. Tam zobaczyłem go po raz pierwszy i od tej pory praktycznie już się nie rozstawaliśmy. Już po pół roku zamieszkaliśmy razem i tylko ten pierwszy rok był najpiękniejszym okresem w moim życiu, potem były to już tylko przelotne chwile, w których z jakiegoś powodu wierzyłem, że wszystko jeszcze może wrócić do tego, co było na początku.
autorka: Czokoladka
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz