(By przejść do bloga, kliknij w obrazek)
FRAGMENT
- Proszę.
Zamarła w bezruchu. Drżącą ręką sięgnęła po oferowaną pomoc, podnosząc swój wzrok na nie-tajemniczego już wybawcę. Zaledwie kilkadziesiąt centymetrów dzieliło ją od tego spojrzenia, od jego cudownych ust i czarnych, półdługich włosów. Wyglądał jeszcze lepiej niż kiedyś, teraz był męski i przystojny. Przez chwilę wpatrywała się w niego jak w cudowne zjawisko, trzymając w ręku zaoferowaną chusteczkę. Grupka przyjaciół wśród których stała, zniknęła nagle gdzieś w tłumie i choć wokół było dość tłoczno, wydawało jej się że są zupełnie sami. Miała wrażenie, że nie jest w stanie wykrztusić z siebie nawet jednego słowa. W końcu sama nie wiedziała, jakim cudem wydobyło się z jej gardła standardowe:
- Dziękuję.
Dłonie jej się trzęsły, kiedy próbowała zetrzeć zacieki powstałe na sukni. On wciąż stał obok, uporczywie jej się przyglądając.
- Będzie plama - wydusiła w końcu.
- Nieważne i tak ślicznie wyglądasz - powiedział cicho, nie spuszczając z niej wzroku, a po chwili dodał: - Jak zawsze...
Czuła przepływające przez jej ciało na przemian fale gorąca i zimna. Chciała powiedzieć coś sensownego, mądrego, przecież to było to upragnione pierwsze spotkanie, którego scenariusz układała w marzeniach niemal każdego wieczoru z taką perfekcją. Miało być przecież takie idealne, ona miała go olśnić, a tymczasem stała przed nim oblana szampanem, w dodatku wycierając się jego chusteczką. To wszystko wydało jej się takie banalne i żenujące - pieprzona ironia losu...
autorka: Beatrice
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz